Adwent — Dzień PowszedniRok 2025/2026 — Cykl A/II
Pierwsze czytanie
Iz 11, 1-10
I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, a kwiat z korzenia jego wykwitnie. I spocznie na nim Duch Pana: duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i pobożności. I napełni go duch bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził według widzenia oczu ani karał według słyszenia uszu. Lecz będzie sądził ubogich w sprawiedliwości i upominał w prawości dla cichych ziemi. I uderzy ziemię rózgą ust swoich, a tchnieniem warg swoich zabije bezbożnego. A sprawiedliwość będzie pasem bioder jego, a wierność przepasaniem lędźwi jego. Wilk zamieszka z barankiem, a lampart położy się z koźlęciem; cielę, i lew, i owca będą razem, a małe dziecko będzie je prowadzić. Cielę i niedźwiedź będą się paść, a ich młode będą leżeć razem; a lew będzie jadł słomę jak wół. I niemowlę będzie igrać nad dziurą żmii, a odstawione od piersi włoży rękę do jamy bazyliszka. Nie będą szkodzić ani zabijać na całej mojej świętej górze, bo ziemia jest napełniona wiedzą o Panu, jak wody pokrywają morze. W owym dniu korzeń Jessego, który stoi jako znak dla ludów, do niego narody będą się modlić, a grób jego będzie chwalebny.
Psalm
Ps 72 (71), 1-2. 7-8. 12-13. 17
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
Boże, daj Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Będzie sądził Twój lud w sprawiedliwości, *
a ubogich Twoich w prawości.
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość i obfitość pokoju, *
dopóki księżyc nie przestanie świecić.
I będzie panował od morza do morza, *
i od Rzeki aż po krańce ziemi.
Bo wyzwoli ubogiego, który wołał, *
i nędzarza, który nie miał pomocnika.
Zlituje się nad biednym i ubogim, *
i dusze biednych zbawi.
Niech imię jego będzie błogosławione na wieki, *
przed słońcem trwa imię jego.
I w nim będą błogosławione wszystkie plemiona ziemi, *
wszystkie narody będą go wielbić.
Boże, daj Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Będzie sądził Twój lud w sprawiedliwości, *
a ubogich Twoich w prawości.
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość i obfitość pokoju, *
dopóki księżyc nie przestanie świecić.
I będzie panował od morza do morza, *
i od Rzeki aż po krańce ziemi.
Bo wyzwoli ubogiego, który wołał, *
i nędzarza, który nie miał pomocnika.
Zlituje się nad biednym i ubogim, *
i dusze biednych zbawi.
Niech imię jego będzie błogosławione na wieki, *
przed słońcem trwa imię jego.
I w nim będą błogosławione wszystkie plemiona ziemi, *
wszystkie narody będą go wielbić.
W tej samej godzinie rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je maluczkim. Tak, Ojcze, gdyż tak się Tobie spodobało. Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego; i nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; i kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”. I obróciwszy się do swoich uczniów, rzekł: „Błogosławione oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam, że wielu proroków i królów pragnęło widzieć to, co wy widzicie, a nie widzieli; i słyszeć to, co wy słyszycie, a nie słyszeli”.